Κόκκινη κλωστή δεμένη....

Κόκκινη κλωστή δεμένη   

στην ανέμη τυλιγμένη

δώσ'της κλώτσο να γυρίσει

παραμύθι ν'αρχινήσει.

Το σεμινάριο που παρακολούθησα το Σαββατοκύριακο έλαβε χώρα σε ένα δημοτικό σχολείο της περιφέρειας της οποίας ανήκω,και συγκεκριμένα στο 26ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου.Διοργανώθηκε από τις υπεύθυνες πολιτιστικών θεμάτων της Πρωτοβάθμιας και διήρκησε 10 ώρες. Έμαθα πολλά και θα τα μοιραστώ μαζί σας.

Το εργαστήριο που παρακολούθησα την πρώτη μέρα αφορούσε το παραμύθι...Ο ησηγητής και αφηγητής παραμυθιών(αξίζει να αναφερθεί το όνομά του) Δημήτρης Αβούρης ήταν πραγματικά απολαυστικός.
Αρχικά είπαμε πέντε πράγματα για το παραμύθι...Τι μπορεί να σημαίνει παραμύθι.Αφού είπαμε πως μέσα απ'αυτό μπορούν να εκφραστούν αλήθειες ,συνεχίσαμε με τους κανόνες του παραμυθιού.
Σας τους παραθέτω λοιπόν:

• Το παραμύθι δεν έχει συγκεκριμένο κοινό....Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και μπορεί να δουλευτεί απο το νηπιαγωγείο ως το λύκειο.
• Αρχίζει πάντα με το "Μια φορά κι έναν καιρό " και τελειώνει με το "Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα".
• Προβάλλει τα ανθρώπινα συναισθήματα.
• Πρωταγωνιστούν ανθρώπινοι χαρακτήρες (με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τους,όπως πχ Ο τεμπέλης φούρναρης).
• Πρωταγωνιστούν ζώα αλλά και άνθρωποι.πχ λιοντάρι.
• Μιλάνε για τις ανθρώπινες συνήθειες.
• Στα παραμύθια βλέπουμε τα στοιχεία της φύσης.
• Δεν υπάρχουν χρώματα,ούτε εικόνες ούτε υποκοριστικά.(Να το εξηγήσω αυτό:Προτιμώ να πω"το λιβάδι" απ'οτι "το πράσινο λιβάδι".Κι αυτό για να μην περιορίσω τη φαντασία του μαθητή. Εικόνες πάλι προτιμώ να μην δείχνω κατά την αφήγηση του παραμυθιού.Μπορεί να γίνει σαν εργασία μετά την αφήγηση η εικονογράφηση. Τα υποκοριστικά πάλι τα χρειάζομαι ΜΟΝΟ για να δείξω το μικρό μέγεθος.)
• Στα παραμύθια δεν χωράει τίποτα το σύγχρονο πχ δεν θα'λεγα "μια ομπρέλα"...Αλλά αν η ομπρέλα ήταν φτιαγμένη από πούπουλα για παράδειγμα , θα μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω στο παραμύθι μου.
• Τέλος , κάνω χρήση όσων γνωρίζω μόνο πχ ο χώρος που θα εκτυλίσσεται το παραμύθι μου δεν μπορεί να είναι η έρημος Σαχάρα..γιατί δεν γνωρίζω κάτι γι αυτήν με βιωματικό τρόπο.

Οι παραπάνω είναι οι βασικοί κανόνες συγγραφής παραμυθιού.


Συγγραφή παραμυθιού:
Αρχίζω από τον τίτλο.Ο τίτλος θα πρέπει να είναι δελεαστικός και αν δώσουμε ένα χαρακτηριστικό στον ήρωα μας θα ήταν πιο δελεαστικό να είναι αντιφατικό πχ Ο καλόκαρδος λύκος.
Δεν θα μπορούσα να πω "Ο βρώμικος ποντικός" για παράδειγμα γιατί ένας ποντικός είναι πάντα βρώμικος....άρα δεν θα ήταν δελεαστικό.

1. Στην αρχή του παραμυθιού μου δεν αποκαλύπτω ακόμα τον  χαρακτηρισμό του ήρωά μου.πχ.Θα πω "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας λύκος"...και όχι "...ένας καλόκαρδος λύκος"
2. Συνεχίζουμε με τον χώρο,πού ζούσε....
3. Έπειτα δικαιολογώ τον τίτλο μου,γράφω δηλαδή τι ήθελε και τι δεν ήθελε ο ήρωάς μου.
4. Στη συνέχεια ο ήρωάς μου πρέπει να περάσει από τρεις δοκιμασίες έτσι ώστε να δοθεί η λύση του προβλήματος στο τέλος..
5. Τέλος, δίνεται η λύση του παραμυθιού.Το πάθημα γίνεται για τον ήρωα μάθημα.
6. Και τελειώνουμε με τη πρόταση "Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα".

Τώρα σε μια ανάρτηση δεν χωράνε όλα όσα ειπώθηκαν στο εργαστήριο συγγραφής παραμυθιού , αλλά ελπίζω να σας έδωσα μια γενική εικόνα.Καλή επιτυχία λοιπόν!!!!!!